Verschillende steden en regio’s over de hele wereld bieden nu actief financiële prikkels om nieuwe inwoners aan te trekken, variërend van thuiswerkers tot ondernemers. Deze trend weerspiegelt bredere economische verschuivingen en de wens om kleinere gemeenschappen nieuw leven in te blazen. Het kernidee is simpel: betaal mensen om te wonen waar ze nodig zijn. Dit gaat niet alleen over verhuisbonussen; het gaat om het strategisch injecteren van talent en investeringen in gebieden die te maken hebben met bevolkingskrimp of economische stagnatie.
Waarom betalen steden mensen om te verhuizen?
De opkomst van werken op afstand is een belangrijke drijfveer geweest. Omdat er steeds meer banen kunnen worden uitgevoerd, waar dan ook, is de concurrentie om talent toegenomen. Steden die ooit op traditionele werkgevers vertrouwden, beseffen nu dat ze inwoners moeten aantrekken in plaats van alleen maar te wachten tot ze arriveren. Vooral kleinere steden en regio’s met een afnemende bevolking willen de trend graag keren, omdat minder inwoners minder belastinginkomsten en een krimpende lokale economie betekenen.
Programma’s in de VS: van Tulsa tot West Virginia
Het Tulsa Remote Program valt op door de incentive van $10.000 voor externe werknemers die minimaal een jaar in Tulsa willen wonen. Het programma overhandigt niet alleen contant geld; het omvat ook toegang tot co-workingruimtes en netwerkmogelijkheden om nieuwkomers te helpen integreren.
Op dezelfde manier biedt Ascend WV uit West Virginia $ 12.000 aan externe werknemers die verhuizen naar schilderachtige kleine stadjes als Morgantown. De staat gebruikt zijn openluchtrecreatiescene als een belangrijk verkoopargument, naast financiële prikkels.
Andere Amerikaanse steden doen mee aan de actie:
- Hamilton, Ohio: Biedt $10.000 aan pas afgestudeerden met een STEAM-diploma die naar de stad verhuizen.
- Topeka, Kansas: Biedt tot $ 15.000 voor nieuwe bewoners die op afstand werken of verhuizen voor een lokale baan.
- Shoals Area, Alabama: Bood ooit $10.000 aan thuiswerkers in gefaseerde termijnen, wat de vroege stadia van deze trend aantoont.
- Bentonville, Arkansas: Bekroond met $10.000 (zelfs in Bitcoin) om technologiewerkers aan te trekken, waarbij gebruik wordt gemaakt van de bloeiende economie en openluchtrecreatie.
Calabrië in Italië: een Europees voorbeeld
De Italiaanse regio Calabrië gaat zelfs nog stoutmoediger te werk en biedt tot € 28.000 (gedurende drie jaar) aan iedereen onder de 40 jaar die naar een van de kleine dorpen (minder dan 2.000 inwoners) verhuist en een bedrijf start. Dit programma is specifiek ontworpen om ontvolking tegen te gaan en lokaal ondernemerschap te stimuleren. Aanvragers moeten snel verhuizen (binnen 90 dagen) en zich engageren voor een langdurig ingezetenschap.
De bredere implicaties
Deze programma’s zijn niet slechts geïsoleerde initiatieven. Ze weerspiegelen een mondiale erkenning dat bevolkingsverdeling ertoe doet. Steden die talent kunnen aantrekken en behouden zullen floreren, terwijl steden die de trend negeren het risico lopen verder achteruit te gaan. De prikkels zijn in wezen een vorm van economische oorlogsvoering, waarbij steden strijden om geschoolde werknemers en ondernemers. Deze concurrentie zal waarschijnlijk heviger worden naarmate werken op afstand steeds vaker voorkomt.
Uiteindelijk is de vraag niet alleen of deze programma’s werken; het gaat erom of ze een duurzame oplossing vormen voor regionale economische verschillen. De langetermijneffecten zullen afhangen van de vraag of de nieuwkomers in de gemeenschap integreren en bijdragen aan duurzame groei.
